Τα σπονδυλωτά ζώα

Το σύνολο των ζώων μιας περιοχής αποτελεί την πανίδα της περιοχής. Η ποικιλία των χαρακτηριστικών τους είναι μεγάλη. Ο άνθρωπος για να τα μελετήσει καλύτερα τα έχει ταξινομήσει σε ομάδες με βάση τα κοινά τους χαρακτηριστικά.

Η πρώτη διάκριση των ζώων είναι αυτή με βάση τη σπονδυλική στήλη.Τα ζώα που δε διαθέτουν σπονδυλική στήλη λέγονται ασπόνδυλα. Τα ζώα που έχουν σπονδυλική στήλη λέγονται σπονδυλωτά.Τα σπονδυλωτά είναι πιο εξελιγμένα και σύνθετα από τα ασπόνδυλα.

Κατηγορίες σπονδυλωτών ζώωνΤο ψηλότερο ζώο στον κόσμο η καμηλοπάρδαλη ξεπερνάει τα 5 μ.

• Τα θηλαστικά, που θηλάζουν και φροντίζουν (ταΐζουν και προστατεύουν) τα μικρά τουςμέχρι αυτά να μεγαλώσουν τόσο, ώστε να είναι ικανά ώστε να ζήσουν μόνα τους. Ζουν στην ξηρά στο νερό και στον αέρα.Έχουν τον πιο αναπτυγμένο εγκέφαλο.

Το πανέμορφο φλαμίνγκο

• Τα πτηνά, που έχουν φτερά, αν και δεν έχουν την ικανότητα να πετούν όλα. Γεννούν αυγά με σκληρό κέλυφος.Στα πτηνά ανήκουν ο γλάρος, ο αετός, η κουκουβάγια, το χελιδόνι, ο πιγκουίνος, η στρουθοκάμηλος κ.α.

Τα σαγόνια του Ζαχαρία του καρχαρία...

• Τα ψάρια (ιχθείς), που έχουν σώμα που καλύπτεται από λέπια. Στο σώμα τους υπάρχουν και πτερύγια για να κολυμπούν. Τα ψάρια ζουν και γεννούν τα αυγά τους στο νερό. Για να αναπνέουν μέσα στο νερό έχουν βράγχια. Ψάρια είναι ο ξιφίας, ο καρχαρίας, η μαρίδα, ο γάβρος, ο μπακαλιάρος, ο ροφός κ.α.

Ινδική κόμπρα. Προσοχή!!!Δαγκώνει!!!

• Τα ερπετά, που έχουν σώμα που καλύπτεται από κεράτινες πλάκες, λέπια ή φολίδες. Γεννούν αυγά με σκληρό κέλυφος στην ξηρά. Κάποια ερπετά έχουν πόδια (δύο ή τέσσερα) ενώ άλλα δεν έχουν καθόλου. Στην κατηγορία των ερπετών ανήκουν τα φίδια, οι σαύρες, οι χελώνες και οι κροκόδειλοι.

Η σαλαμάνδρα

• Τα αμφίβια, πουγεννιούνται και ζουν κατά τα αρχικά στάδια της ανάπτυξης τους στο νερό. Στη συνέχεια αναπτύσσουν την ικανότητα να ζουν και στην ξηρά. Γεννούν τα αυγά τους στο νερό. Αμφίβια είναι οι βάτραχοι, οι σαλαμάνδρες και οι τρίτωνες.

Οι φοβερές σαύρες, οι δεινόσαυροι ήταν ερπετά που εξαφανίστηκαν πριν
65 εκατομμύρια χρόνια

                                        Πηγή: http://daskalosjf.blogspot. com/2011/01/blog-post_9287.html

Μαγεία - Ποίημα

Στο ένα  χέρι ένα κλειδί

Στ’ άλλο, το μαγικό μου το ραβδί

.

Κάποια στιγμή βρήκα ένα λουκέτο

Που φύλαγε ένα πακέτο

Σκέφτηκα τότε τη μαγεία,

Ή τη χορηγία για ψυγεία;;;

Έκανα τότε λίγα μάγια

Κι είδα ένα σκυλί να κάνει χάδια

Μήπως έγινα μάγισσα;

Όχι, μάλλον άργησα.

Αυτό ήτανε το μυστικό…

Κάθισα στο καθιστικό!

Γιάννης Τόζιος  Δ2

Η Πεπλοφόρος

Παίζοντας με τα χρώματα -  Βαλέρια Τάσσιου Δ2

Πάμε στην Ακρόπολη

Η μακρά  ιστορία του βράχου της Ακρόπολης  μέσα στον χρόνο σε ένα έντυπο.

Για να διαβάσεις  πάτησε  

Πάμε στην Ακρόπολη

Παρθενώνας - Μεταμορφώσεις στον χρόνο

Ένα καταπληκτικό video animation, σε παραγωγή του μεγάλου Έλληνα σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, που παρουσιάζει την ιστορία του μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

O υποτιτλισμός του βίντεο έγινε από το 3ο Γενικό Λύκειο Δράμας.

Η Ποσειδωνία

Δύο θεοί μαλώσανε

για μια κυριαρχία,

την πόλη 'Αθήνα' να την πουν

ή Ποσειδωνία;

Η Αθηνά τους πρόσφερε

για δώρο την ελιά της

κι όλοι αντικρίσανε

τ' ωραίο φύλλωμά της.

Μα, ο Ποσειδώνας χτύπησε

το βράχο με μανία

και γέμισε νερό παντού

όλη η Ποσειδωνία.

Όπως καταλαβαίνετε,

νίκησε ο Ποσειδώνας.

Η Αθηνά νικήθηκε,

τελείωσε ο αγώνας.

Νίκος Μπαϊρακτάρης Δ2

Ο Διογένης και οι φακές

Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός τυχαίου σπιτιού. 

Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές. Μ’ άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας. 

Πέρασε ένα απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε: «Α! Διογένη, Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.»

Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε: «Α, φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα.»... 

Αλλά ποιος είναι ο Διογένης;

Ο Διογένης (412 π.Χ. - 323 π.Χ.), γνωστός και ως Διογένης ο Κυνικός ή Διογένης ο Σινωπεύς, ήταν Έλληνας φιλόσοφος.

Θεωρείται σημαντικός εκπρόσωπος της κυνικής φιλοσοφίας. Η κυνική φιλοσοφία αποκαλείται έτσι γιατί είχε ως έμβλημά της τον «κύνα »(σκύλος στα αρχαία ελληνικά). Δήλωναν πως «εμείς διαφέρουμε από τους άλλους σκύλους διότι εμείς δεν δαγκάνουμε τους εχθρούς αλλά τους φίλους, για να τους διορθώσουμε».

Χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για τα διδάγματά του. Πίστευε πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί κανείς να την εξασφαλίσει.

Ο Διογένης και το φανάρι

Η παράδοση λέει ότι ο Διογένης είχε μόνιμη κατοικία του ένα πιθάρι και γυρνούσε στους δρόμους όλη μέρα με ένα φανάρι. Ο Διογένης συχνά κυκλοφορούσε την ημέρα με ένα αναμμένο φανάρι.

 Όταν τον ρωτούσαν «γιατί κρατάς φανό, ημέρα;» αυτός απαντούσε «Αναζητώ τον Άνθρωπο».  O Διογένης έψαχνε να βρει ένα ανθρώπινο ον, αλλά έλεγε πως έβλεπε μόνο κατεργάρηδες και αχρείους.

Ο Μέγας Αλέξανδρος συναντά τον Διογένη 

Κατά τον Πλούταρχο, όταν ο Αλέξανδρος βρέθηκε στην Κόρινθο ως επικεφαλής του πανελληνίου συνεδρίου, το 336 π.Χ., θέλησε γνωρίσει τον Διογένη.

 Όταν τον ρώτησε αν χρειάζεται κάτι, ο φιλόσοφος του έδωσε την αδιανόητη απάντηση «μικρόν από του ηλίου μετάστηθι» (παραμέρισε λίγο γιατί μου κρύβεις τον ήλιο).

Φεύγοντας ο Αλέξανδρος είπε στην ακολουθία του το περίφημο: "Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν o Διογένης".

Πηγή:https://el.wikipedia.org

Το άσπρο άλογο

Ήταν σ ένα χωριό, ένας γέρος, πολύ φτωχός, που τον ζήλευαν ακόμα και οι βασιλιάδες, γιατί είχε ένα όμορφο άσπρο άλογο.

 Πολλοί βασιλιάδες του πρόσφεραν αμύθητα ποσά για το άλογο, μα εκείνος έλεγε: "Αυτό το άλογο, για μένα δεν είναι άλογο, είναι άνθρωπος. Πως μπορείς να πουλήσεις έναν άνθρωπο, ένα φίλο;"

Ο άνθρωπος αυτός ήταν πολύ φτωχός, μα το άλογο ποτέ δεν το πούλησε.

Ένα πρωί, είδε το άλογο που έλειπε απ’ το στάβλο. Όλο το χωριό μαζεύτηκε και είπε: "Κουτέ γέρο! Εμείς το ξέραμε πως μια μέρα θα το 'κλεβαν το άλογο. Θα 'ταν καλύτερα να το 'χες πουλήσει. Τι ατυχία!"

 Ο γέρος είπε: "Μην πάτε τόσο μακριά και λέτε τέτοια! Πείτε μόνο, πως το άλογο δεν είναι πια στο στάβλο. Αυτό είναι το γεγονός. Όλα τ' άλλα είναι κρίσεις. Δεν ξέρω αν είναι ατυχία ή ευλογία, γιατί ποιος μπορεί να ξέρει τι θ' ακολουθήσει;''

Οι άνθρωποι γέλασαν με το γέρο. Πάντα ήξεραν πως ήταν λίγο τρελός.

 Όμως, μετά από δεκαπέντε μέρες, ξαφνικά, ένα βράδυ, το άλογο ξαναγύρισε. Δεν το είχαν κλέψει, το ’χε σκάσει στην ερημιά. Κι όχι μόνο γύρισε, αλλά έφερε μαζί του δώδεκα άγρια άλογα.

Πάλι μαζεύτηκε ο κόσμος και είπε:

"Γέρο, είχες δίκιο! Αυτό δεν ήταν ατυχία, αποδείχτηκε στ αλήθεια, πως ήταν ευλογία."

Ο γέρος είπε: "Πάλι το τραβάτε πολύ μακριά. Πείτε μόνο πως το άλογο γύρισε... ποιος μπορεί να ξέρει αν αυτό είναι ευλογία ή όχι; Είναι μόνο ένα κομμάτι. Διαβάζετε μια μόνο λέξη από μια πρόταση. Πως μπορείτε να κρίνετε ολόκληρο το βιβλίο;"

Αυτή τη φορά, δεν μπορούσαν  να του πούνε πολλά. Μέσα τους, όμως, ήξεραν πως είχε άδικο. Είχαν έρθει δώδεκα όμορφα άλογα.

Ο γέρος είχε ένα μοναχογιό, που άρχισε να γυμνάζει τα άγρια άλογα. Μια βδομάδα μετά, έπεσε από ένα άλογο κι έσπασε τα πόδια του.

 Ο κόσμος ξαναμαζεύτηκε και ξαναέκρινε.

Είπαν: "Αποδείχτηκες πάλι σωστός. Ήταν δυστυχία. Ο μοναχογιός σου έχασε τα πόδια του κι έτσι γέρος που είσαι, ήταν το μοναδικό σου στήριγμα Τώρα είσαι φτωχότερος από ποτέ".

Ο γέρος είπε: ’’ Έχετε μανία να κρίνετε. Μην πάτε τόσο μακριά. Να πείτε μόνο πως ο γιος μου έσπασε τα πόδια του. Κανείς δεν ξέρει, αν ήταν κακοτυχία, ή ευλογία. Η ζωή έρχεται σε μικρά κομμάτια και ποτέ δεν σου δίνεται περισσότερο."

Μετά από μερικές βδομάδες η χώρα μπήκε σε

πόλεμο κι όλοι οι νέοι αναγκάστηκαν να πάνε στρατιώτες. Ο μόνος που έμεινε ήταν ο γιος του γέρου, γιατί ήταν ανάπηρος.

 Όλη η πόλη έκλαιγε και θρηνούσε, γιατί η μάχη ήταν χαμένη, κι όλοι ήξεραν πως οι πιο πολλοί δεν θα γύριζαν ποτέ πίσω.

Ήρθαν τότε στο γέρο και είπαν: " Είχες δίκιο, γέρο. Αποδείχτηκε ευλογία. Μπορεί ο γιος σου να είναι ανάπηρος, είναι όμως ακόμη μαζί σου. Οι δικοί μας γιοί έφυγαν για πάντα."

Ο γέρος είπε, « Εξακολουθείτε να βγάζετε κρίσεις. Κανείς δεν ξέρει! Να πείτε μόνο, πως οι γιοί σας εξαναγκάστηκαν να πάνε στρατιώτες, ενώ ο δικός μου όχι. Αλλά μόνο ο Θεός, το Όλον, γνωρίζει αν είναι ευλογία ή κακοτυχία».

Η ιστορία αυτή έγινε στις μέρες του Λάο Τσε στην Κίνα και ήταν από τις αγαπημένες του.

Ο Ελέφαντας στο χωριό των τυφλών

Κάποτε ένας ελέφαντας εμφανίστηκε με τον οδηγό του σε ένα χωριό, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι του ήταν τυφλοί.

Μόλις διαδόθηκε ότι ο ελέφαντας ήταν στη πλατεία του χωριού όλοι έτρεξαν να τον δουν και να τον ακουμπήσουν.

Ο οδηγός του ελέφαντα άφησε τους τυφλούς να τον πλησιάσουν και να τον αγγίξουν για να έχουν την εμπειρία αυτή. Ο καθένας βέβαια άγγιξε ένα διαφορετικό μέρος του ελέφαντα.

Αργότερα στο καφενείο του χωριού συγκεντρώθηκαν για να επιβεβαιώσουν την αλήθεια της εμπειρίας τους. Κάποιος που είχε αγγίξει τον ελέφαντα στο πόδι έλεγε ότι είναι σαν κολόνα, άλλος που τον είχε αγγίξει στην ουρά έλεγα ότι είναι σαν ραβδί, άλλος στη κοιλιά, τον περιέγραφε σαν τοίχο κ.ο.κ.

Δεν άργησαν βέβαια να αρχίσουν να διαφωνούν και να μαλώνουν υποστηρίζοντας ο καθένας την άποψή του: «Ο δικός σου δεν είναι σωστός ελέφαντας ήταν μια φαντασίωση, ο δικός μου είναι ο αληθινός» κλπ.

Την ώρα λοιπόν που διαφωνούσαν οι τυφλοί χωρικοί για το τι ακριβώς είναι ο ελέφαντας, τους διακόπτει ο οδηγός και τους λέει: «είναι δύσκολο να έχετε μια πλήρη εικόνα του ελέφαντα.

 Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να συνδυάσετε όλες τις διαφορετικές εμπειρίες σας σχετικά με αυτό που θεωρείτε «ελέφαντα».

 Έτσι, το σύνολο των εμπειριών σας συν κάτι παραπάνω είναι στην ολότητα του, το πλάσμα που λέγεται «Ελέφαντας».

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΟΥ

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΟΥ

          Το σπίτι των ονείρων μου, θα είχε σχήμα ανοιχτού βιβλίου και όλοι οι τοίχοι, εκτός απ’ τους  τοίχους της κουζίνας και του μπάνιου, θα ήταν καλυμμένοι με τεράστιες βιβλιοθήκες  γεμάτες από βιβλία σε όλα τα χρώματα και μεγέθη για ηλικίες από 8 ετών και πάνω!

          Τα δωμάτια που θα περιείχε αυτό το σπίτι-βιβλίο θα ήταν  τα εξής: τρεις κρεβατοκάμαρες, δύο μπάνια, μία κουζίνα, ένα σαλόνι και ένα μικρότερο σαλονάκι χωρίς έπιπλα, μόνο μερικά μαλακά μαξιλαράκια και δύο μικρά ηχεία για να ακούς ήρεμη μουσική , ώστε όταν κάθεσαι να απολαμβάνεις  το διάβασμά σου.

          Αυτό θα ήταν το ιδανικό σπίτι για εμένα και για άλλα πολλά άτομα  που αγαπάνε την ανάγνωση!!!  

          Βαλέρια Τάσσιου Δ2

Ο γέρο-Πλάτανος

Είμαι γέρος και σοφός

στην πλατεία ξακουστός.

Έχω πράσινο σακάκι

κι όλοι με φωνάζουν 'Τάκη'.

Έχω φίλους τα παιδιά

και του κόσμου τα πουλιά.

Μου χαϊδεύουν τα μαλλιά μου

και ζεσταίνουν την καρδιά μου.

Όλοι εδώ με αγαπούν

κι έρχονται και με ρωτούν,

τόσα χρόνια πώς αντέχω

και παράπονο δεν έχω.

Μα, εγώ είμαι σοφός

γέρο-πλάτανος σωστός.

Και αντέχω και τα χιόνια,

έχω μάθει με τα χρόνια.

Νίκος Μπαϊρακτάρης Δ2

AΠΟΚΡΙΕΣ

AΠΟΚΡΙΕΣ

        Αποκριά σημαίνει αποχή από το κρέας, προετοιμάζει τον άνθρωπο ψυχικά και σωματικά για την περίοδο του Πάσχα και την Ανάσταση. Στα λατινικά ταυτίζεται με το καρναβάλι, καθώς αυτή η λέξη προέρχεται από το carne, που σημαίνει “κρέας”, και το ρήμα vale, που σημαίνει “περνώ”.

Η περίοδος της Αποκριάς θεωρείται κατεξοχήν περίοδος εκτόνωσης, μια περίοδος κατά την οποία ο άνθρωπος ξεφεύγει από την καθημερινότητά του και εξωτερικεύει τα πάθη του με τη βοήθεια της μεταμφίεσης.

Παλαιότερα το καρναβάλι γινόταν παντού στην Ελλάδα με μασκαράτες ομαδικές, χορούς, γλέντια, σάτιρα και διάφορα ιδιαίτερα έθιμα σε κάθε μέρος. Ήταν ευκαιρία για ξεφάντωμα, κρασί και χίλια δυο πειράγματα.

 Μεγαλύτερα κέντρα του αποκριάτικου ξεφαντώματος ήταν, όπως και σήμερα, η Πάτρα με το περιβόητο πατρινό καρναβάλι, που έχει τις ρίζες του στις αρχές του 19ου αιώνα, η Πλάκα στην Αθήνα, η Θήβα με τον περίφημο “βλάχικο γάμο”, η Κοζάνη με τους ωραίους φανούς της, υπαίθρια γλέντια γύρω από φωτιές σε διάφορες γειτονιές της.

                                                           

                                                   Βαλέρια Τάσσιου Δ2

Εκπληκτικό βίντεο για το μάζεμα της ελιάς: Μία παράδοση αιώνων!

Ένα υπέροχο οπτικό ταξίδι στους ελαιώνες της Κρήτης γεμάτο μνήμες, συγκίνηση, και την ψυχή της  Ελλάδας.

"The Olive Tree Will Always Be Here", δηλαδή "η ελιά θα είναι πάντα εδώ" ο τίτλος του ολιγόλεπτου φιλμ.  

Μια ταινία μικρού μήκους για την σημασία της ελιάς για τους Έλληνες με αισθητική τελειότητα, δύναμη και ευαισθησία.

Μαγικές κινηματογραφικές εικόνες από μια φθινοπωρινή Κρήτη και από πρόσωπα βγαλμένα από μια άλλη εποχή.

Υιοθέτησέ με – Μπορείς;

Γεια σου, είμαι αδέσποτο, χρειάζομαι ένα σπίτι, μια ζεστή αγκαλιά , ένα χάδι, μια οικογένεια. Είναι δύσκολο να προσπαθώ καθημερινά να βρω φαγητό, νερό, μέρος να κοιμηθώ ,να κρυφτώ όταν κάνει κρύο ή φοβάμαι. Η ζωή μου έξω στους δρόμους είναι δύσκολη και επικίνδυνη. 

Θα ήθελα πολύ να με υιοθετήσεις αλλά δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρέπει  να σκεφτείς πολύ καλά εάν είσαι έτοιμος να αναλάβεις αυτή την ευθύνη.

Χρειάζεται να μου αφιερώνεις χρόνο καθημερινά. Να με ταΐζεις, να με καθαρίζεις, να παίζεις μαζί μου, να με πηγαίνεις βόλτα. Δεν μου πολυαρέσει να μένω σπίτι μόνο μου. Φοβάμαι και θέλω να είναι κάποιος μαζί μου.

Θα πρέπει όμως να έχεις και υπομονή γιατί μπορεί στην αρχή να μην είμαι τόσο υπάκουο, καθαρό, να γαβγίζω/νιαουρίζω συνέχεια μιας και έχω μάθει αλλιώς έξω στους δρόμους ή στο καταφύγιο.

Η φροντίδα μου σημαίνει περισσότερα έξοδα. Θα πρέπει να με πηγαίνεις στον κτηνίατρο για εξετάσεις και εμβόλια, να μου αγοράζεις τροφή, λιχουδιές, ρουχαλάκια και αξεσουάρ.

Χρειάζεται να έχω τον δικό μου χώρο μέσα στο σπίτι που θα κοιμάμαι, θα τρώω, θα παίζω και θα κάνω την ανάγκη μου. Πρέπει να με θέλουν όλοι και να με δεχτούν ως νέο μέλος στην οικογένεια.

Αν όμως μπορείς να μου τα προσφέρεις αυτά και είσαι απολύτως βέβαιος ότι θέλεις να με υιοθετήσεις, θα με κάνεις πολύ χαρούμενο. Να ξέρεις εγώ θα είμαι υπάκουο, θα σου προσφέρω αγάπη, αφοσίωση, ασφάλεια, διασκέδαση και συντροφιά. Θα γίνω ο πιο πιστός και αγαπητός σου φίλος.

«Σε κανένα ζωάκι δεν αξίζει να ζει στο δρόμο όμως η υιοθεσία ενός αδέσποτου ζώου απαιτεί Υπευθυνότητα και Γνώση. Το σίγουρο είναι ότι όποιος το κάνει σωστά θα πάρει πολλή Χαρά, Αγάπη και θα κερδίσει έναν φίλο για μια ζωή».

Βίκυ Μακρή  – Λυδία Μασούρα Δ2

Ίσως η αρχαιότερη ελιά στον κόσμο

Μια ελιά στα Χανιά εντυπωσίασε τους επιστήμονες της NASA, οι οποίοι δημοσίευσαν μια φωτογραφία της ως Earth Science Picture of the Day (EPOD).

Πρόκειται για μια φωτογραφία του Χανιώτη αστροφωτογράφου Χρήστου Κοτσαύτη, που απεικονίζει την περίφημη ελιά στις Βούβες.

Τη φωτογραφία που ανάρτησε η NASA συνοδεύει το εξής κείμενο:

“Αυτό το όμορφο αλλά βαθιά ροζιασμένα ελαιόδενδρο μπορεί και να είναι το παλαιότερο δέντρο στον κόσμο και συνεχίζει να παράγει ελιές μέχρι και σήμερα. Βρίσκεται στο χωριό Άνω Βούβες στα Χανιά της Κρήτης.

Αν και δεν μπορεί να προσδιοριστεί η ακριβής ηλικία του, η ανάλυση του κορμού δείχνει ότι είναι τουλάχιστον 2.000 ετών. Σημειώνεται ότι οι πέτρες στα δύο κοντινά νεκροταφεία χρονολογούνται γύρω στα 3.000 χρόνια πίσω.

Αυτό το υπέροχο δείγμα έχει μια περιφέρεια 41 ft (12.5 τετραγωνικών μέτρων).

 Έχει κηρυχθεί ως προστατευόμενο φυσικό μνημείο της Ελλάδας ενώ κλαδιά ελιάς από αυτό το αρχαίο δέντρο χρησιμοποιήθηκαν για να φτιάξουν στεφάνια για τους νικητές των Ολυμπιακών της Αθήνας το 2004 και το 2008 στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου”.

Παρθενώνας: μέτρο και τελειότητα

Ταινία από την εκπαιδευτική τηλεόραση της ΕΡΤ, η οποία στοχεύει στην ανάδειξη της διαχρονικότητας του μνημείου – συμβόλου του παγκόσμιου πολιτισμού. 

Συγχρόνως, μέσα από την προσωπική ιστορία του πρωταγωνιστή επιτελείται η εξοικείωση των μαθητών και ενηλίκων με την κλασική τέχνη, αρχιτεκτονική και γλυπτική, στην κορυφαία της στιγμή, όπως αυτή ενσαρκώνεται στον Παρθενώνα. 

Για να δείτε την ταινία πατήστε εδώ.

Έκατσε 50 ώρες στο βυθό της Αλοννήσου!

Στον βυθό της Αλοννήσου ένας Έλληνας δύτης, ο Βαγγέλης Παπατζιτζές, αποφάσισε να «σπάσει» το ρεκόρ Γκίνες και να παραμείνει στα 12 μέτρα για περισσότερες από 50 ώρες, με αποτέλεσμα να κερδίσει το ρεκόρ που είχε κάνει παλαιότερα ο Βρετανός Σον Μακ Γκάερν με 49 ώρες και 56 λεπτά.

Στην παραλία, καθ’ όλη τη διάρκεια της προσπάθειας την οποία κάποιοι βιντεοσκοπούσαν, βρίσκονταν μια ομάδα 15-20 ατόμων που υποστήριζαν τον δύτη, ένας άλλος συνάδελφος που τον παρακολουθούσε και άλλαζε κάθε 45 λεπτά και άνθρωποι από το βιβλίο ρεκόρ Γκίνες.

Ακόμη, στην επιφάνεια υπήρχαν εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού, ένα επαγγελματικό σκάφος του Ναυτικού Ομίλου με τεχνολογικό εξοπλισμό και εφόδια, καθώς και αρκετοί δύτες που πήγαιναν στο νησί για να παρακολουθήσουν το δύσκολο εγχείρημα.

Δίπλα στον τολμηρό δύτη είχε τοποθετηθεί μια ειδική κατασκευή σαν εξέδρα. Πάνω σε αυτήν μπορούσε να ξεκουράζεται κατά διαστήματα και να μετακινείται. 

Οι δύτες που τον υποστήριζαν, τον βοηθούσαν για να αλλάζει τις μπουκάλες, χωρίς όμως να του προσφέρουν άλλη βοήθεια, διότι κάτι τέτοιο απαγορευόταν από τους κανονισμούς.

Ο Βαγγέλης Παπατζιτζές μπορούσε μόνον να μετακινηθεί λίγα εκατοστά πάνω από τα 12 μέτρα, για να μην μένει ακινητοποιημένος.

Κάτω από την επιφάνεια του νερού μπορούσε να φάει βραστά αυγά, που είχε ετοιμάσει, γιατί αυτά είναι η μόνες τροφές που δεν αλλοιώνονται κάτω από το νερό. 

Επιπλέον, είχε φέρει μαζί του και δύο ειδών σούπες. Η μία είχε σέλινο και ξινόμηλο για να μην αφυδατωθεί, ενώ η άλλη περιείχε λαχανικά, με βασικότερο υλικό το παντζάρι ώστε να παίρνει βιταμίνες και να μην καταρρεύσει.

Θεοδώρα Μαρίνα Λιναρδάτου Δ2