Ο μικρός νάνος έπρεπε να μείνει στο σπίτι

Της Susan Perrow – Mάρτιος 2020

Ο μικρός νάνος, είχε μπερδευτεί.

 Γιατί έπρεπε να μείνει στο σπίτι;

Δεν το ήξεραν όλοι, ότι οι μικροί νάνοι αγαπούσαν την περιπλάνηση;

Δεν μπορούσε να πάει σχολείο, δεν μπορούσε να παίξει με τους φίλους του μέσα στο δάσος, και οι φίλοι του δεν μπορούσαν να τον επισκεφτούν.

Ο μικρός νάνος είχε κολλήσει στο ριζωμένο δεντρόσπιτό του.

Τουλάχιστο, μπορούσε να κοιτάζει από το παράθυρό του ανάμεσα από τους βράχους και τις ρίζες του δέντρου. Ξαφνιάστηκε, που μπορούσε να δει τόσα πολλά. Μικρά μυρμηγκάκια  που στριφογύριζαν δίπλα του, σκαθάρια με φωτεινά χρώματα σκαρφάλωναν κι ανεβοκατέβαιναν στα πεσμένα φύλλα και λαγοί με αφράτα τριχωτά αυτιά, χοροπηδούσαν μέσα κι έξω απ’ τα λαγούμια τους.

Αλλά παρόλο που είχε όλα αυτά να παρατηρεί, ο μικρός νάνος άρχισε να γίνεται ανυπόμονος.

Γιατί έπρεπε να μένει συνέχεια στο σπίτι; Δεν ήταν λογικό γι’ αυτόν, να μη μπορεί να περιπλανηθεί.

Η μητέρα δέντρο, του ψιθύρισε: «Τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν κάποτε - αλλά έχε μου εμπιστοσύνη - σύντομα θα είσαι πάλι ελεύθερος – πίστεψέ με, πίστεψέ με»

Ο μικρός νάνος ήξερε από την καρδιά του, ότι πάντα μπορούσε να έχει εμπιστοσύνη στη μητέρα δέντρο.

Η μητέρα δέντρο είχε τη σοφία ολόκληρου του δάσους.

Η μητέρα δέντρο γνώριζε το πάντα. Τα πουλιά και ο άνεμος ήταν οι φίλοι της και οι

αγγελιοφόροι της. Την επισκέπτονταν κάθε μέρα και μοιράζονταν μαζί της όλα τα νέα από

τον τεράστιο κόσμο.

Ο μικρός νάνος, μπορούσε ν’ ακούσει τα πουλιά όταν πλησίαζαν. Μπορούσε να τα ακούσει όταν κελαηδούσαν καθισμένα στα ψηλά κλαδιά της.

Ο μικρός νάνος, μπορούσε να δει τον άνεμο όταν τους επισκεπτόταν. Μπορούσε να δει τα κλαδιά να γέρνουν από δω κι από κει. Μερικές φορές, έπρεπε να κλείνει το παράθυρό του, για να μην μπουν τα φύλλα και η σκόνη που στροβιλίζονταν προς τα  πάνω, από αυτόν τον φουντωτό του φίλο!

Κάθε μέρα, η μητέρα δέντρο συνέχιζε να του ψιθυρίζει: «Τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν κάποτε – αλλά έχε μου εμπιστοσύνη – σύντομα θα είσαι ελεύθερος – πίστεψέ με, πίστεψέ με».

Έτσι ο μικρός νάνος έπρεπε να έχει εμπιστοσύνη, ο μικρός νάνος έπρεπε να περιμένει.

Σύντομα γνώριζε ότι θα ήταν και πάλι ελεύθερος να αφήσει το σπίτι του που βρισκόταν

ανάμεσα στους βράχους και στις ρίζες του δέντρου. Σύντομα νώριζε, ότι θα ήταν ελεύθερος να περιπλανιέται και πάλι μέσα σε αυτό το πανέμορφο δάσος.

Κι όση ώρα περίμενε, έμεινε έκπληκτος με τα τόσα πολλά που μπορούσε να βρει να κάνει, μέσα στο βολικό μικρό του δεντρόσπιτο στη ρίζα του δέντρου.

Ο Μικρός νάνος μπορεί να χορεύει

Ο Μικρός νάνος μπορεί να τραγουδάει

Ο Μικρός νάνος μπορεί να χρωματίζει και να ζωγραφίζει

Και να κάνει τούμπες στο πάτωμα.

Ο Μικρός νάνος μπορεί να χορεύει

Ο Μικρός νάνος μπορεί να τραγουδάει

Ο Μικρός νάνος μπορεί να καθαρίζει και να μαγειρεύει

Και να ακούει ένα ωραίο παραμύθι.

Ο Μικρός νάνος μπορεί να χορεύει

Ο Μικρός νάνος μπορεί να τραγουδάει

Ο Μικρός νάνος μπορεί ……………………..

Και ……………………………………………………..

Σημείωση: Μπορείτε να προσθέσετε ότι κάνετε εσείς στο σπίτι με δικά σας λόγια