ΠΟΤΑΜΟΣ ΑΧΕΡΩΝ

Στους πρόποδες των βουνών του Σουλίου, μέσα σε ένα πανέμορφο και γαλήνιο τοπίο, βρίσκονται οι πηγές του ποταμού Αχέροντα.

Ποταμός της θλίψης ο Αχέροντας, κουβαλά στον δρόμο του κάμποσους μύθους.

 Τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι πίστευαν πως ένα στοιχειό [τέρας] που ζούσε στις πηγές του μαύριζε και δηλητηρίαζε τα νερά μέχρι την στιγμή που ο Άγιος Δονάτος [πολιούχος , τώρα της Παραμυθιάς στη Θεσπρωτία] το σκότωσε και καθάρισε το ποτάμι.

Ακόμα πιο παλιά πίστευαν πως τα νερά τα είχε μαυρίσει και πικράνει ο Δίας κατά τη διάρκεια της Τιτανομαχίας επειδή είχε δει τους Τιτάνες να πίνουν νερό από εκεί.

Η θλίψη ήταν συνώνυμο του Αχέροντα κατά την αρχαιότητα, αφού αυτός όπως και άλλοι δύο  ποταμοί που ενώνονταν σε κάποιο σημείο, ο Πυριφλεγέθοντας  και ο Κοκκυτός  αποτελούσαν  τους ποταμούς του  Άδη.

Η αρχή του φαραγγιού του Αχέροντα θεωρείτο μία από τις  πύλες του Άδη .

Οι τρεις ποταμοί σχηματίζουν  τεράστια ελώδη έκταση  στις  παρυφές  μιας λίμνης.

Αυτή ήταν η λίμνη Αχερουσία.

Είχε μυστικές σπηλιές και έλη καλυμμένα από την ομίχλη .

Ήταν  γνωστή ως Άορνος λίμνη, δηλαδή λίμνη χωρίς πουλιά [όρνεα]  αφού αυτά την απέφευγαν, επειδή ανέδιδε δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις, πιθανόν από τα σαπισμένα έλη.

Δίκαια, λοιπόν, με δέος, που αποτελούσε μέρος της διαδρομής για τον κάτω κόσμο.

Η πλούσια βλάστηση του, αποτελεί έναν  ιδανικό τόπο διαβίωσης και αναπαραγωγής για τα 196 είδη πουλιών, που έχουν καταγραφεί στη περιοχή , μεγάλος αριθμός των οποίων προστατεύεται από διεθνείς συμβάσεις, μιας και ο συγκεκριμένος υγρότοπος αποτελεί μεταναστευτικό διάδρομο  για τα πουλιά.

Κύνθια Τσιούμα Δ2