ΓΙΑΤΙ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΣΦΑΙΡΙΚΗ;

 Όλοι γνωρίζουμε ότι η γη είναι σφαιρική, έχεις αναρωτηθεί όμως γιατί είναι σφαιρική; Γιατί δεν είναι κυβική, ή κυλινδρική ή τυχαίο παράδειγμα, επίπεδη!

 Θα μπορούσαμε να γενικεύσουμε την ερώτηση και να την κάνουμε «γιατί όλοι οι πλανήτες είναι σφαιρικοί». Μα αυτό θα ήταν ελαφρώς παραπλανητικό επειδή ένας πλανήτης είναι εξ’ορισμού σφαιρικός.

Το 2006 η διεθνής αστρονομική ένωση έθεσε τρία κριτήρια τα οποία πρέπει να τηρεί ένα ουράνιο σώμα για να ονομάζεται πλανήτης (αυτά τα κριτήρια μας βοηθούν να χωρίσουμε τους κανονικούς πλανήτες  από τους νάνους πλανήτες*)

1:Πρέπει να είναι σε τροχιά γύρο από το άστρο του.

2:Πρέπει να έχει καθαρίσει την γειτονική του περιοχή από άλλα, συγκρίσιμου μεγέθους σώματα, εκτός από τους δορυφόρους του.

3:Πρέπει να έχει αρκετή μάζα για να έχει στρογγυλοποιηθεί κάτω από την επίδραση της βαρύτητάς του.

  Ο ορισμός αυτός έχει κάποια προβλήματα κι είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα ανάμεσα στους αστρονόμους. Αλλά εγώ θέλω να σταθώ στο 3^ο κριτήριο,  που μας φανερώνει  γιατί κάποια ουράνια σώματα, όπως οι πλανήτες έχουν σφαιρικό σχήμα ενώ άλλα, όπως οι αστεροειδείς, έχουν ακανόνιστο. Όπως μαρτυράει το κριτήριο, ο κύριος λόγος είναι η βαρύτητα.

Φαντάσου ένα  δοχείο με νερό με ένα τοίχωμα όπως στην εικόνα. Αν αφαιρέσεις το τοίχωμα, το νερό θα μετακινηθεί προς τα «κάτω» μέχρι να σχηματίσει μία επίπεδη επιφάνεια. Αυτό συμβαίνει  γιατί το νερό κινείται προς τα «κάτω» και σταματάει μόνο όταν δεν υπάρχει άλλος χώρος για να καλύψει. Όταν βέβαια λέμε «κάτω» εννοούμε προς την κατεύθυνση της βαρύτητας. 

Μπορούμε να θεωρήσουμε την βαρύτητα της γης σαν μια δύναμη που τραβάει όλα τα αντικείμενα προς το κέντρο της, άρα το νερό  στην προκειμένη περίπτωση θα κινηθεί προς τα κάτω για να απέχει τη λιγότερη  απόσταση απ΄το κέντρο της. 

Για ένα μικρό δοχείο, η κατεύθυνση «κάτω» είναι  παντού η ίδια, για έναν πλανήτη όμως, ή για έναν αστέρα, εξαρτάται από το που βρίσκεσαι. Το «κάτω» στον βόρειο πόλο είναι διαφορετικό από το «κάτω» στον Ισημερινό, που με τη σειρά του είναι διαφορετικό από τον νότιο πόλο.

Ας φανταστούμε τώρα ένα γιγάντιο, κυβικό, υδάτινο πλανήτη.                        Για κάθε σημείο του πλανήτη το «κάτω» είναι η κατεύθυνση προς το κέντρο του. Κάποια σημεία όμως απέχουν περισσότερη απόσταση προς το κέντρο από κάποια άλλα, έτσι το νερό στον υποθετικό, υδάτινο πλανήτη μας θα κινηθεί προς τα «κάτω» μέχρι όλα του το σημεία να απέχουν την ίδια απόσταση από το κέντρο του.(Ξέρω ότι αυτό το σημείο ήταν λίγο δύσκολο στην χώνεψη αλλά συνεχίζουμε.) Το νερό  όμως είναι ρευστό και μπορεί να ρέει, πώς απέκτησε σφαιρικό σχήμα ένας πετρώδης πλανήτης σαν την Γη?

Το σχήμα των πλανητών καθορίζεται στα πρώτα χρόνια σχηματισμού τους που τα πάντα είναι λίγο πιο ζεστά, λίγο πιο ρευστά και λίγο πιο τρομακτικά. Εξάλλου, στη γεωλογική κλίμακα των εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων χρόνων,ακόμα και τα στερεά (μέσα από τη συνεχή επίδραση της βαρύτητας) συμπεριφέρονται κατά βάση σαν ρευστά.Παρόλα αυτά, η Γη δεν είναι τέλεια σφαίρα έχει κορυφές και κοιλάδες, η βαρύτητά της δεν είναι ανίκητη.

Οι χημικοί δεσμοί των στερεών αντικειμένων είναι αρκετά δυνατοί. Τα  βουνά της Γης, ας πούμε, μπορούν να υψώνονται ενάντια στη βαρύτητα χάρη στην ανθεκτικότητα των βράχων. Το Έβερεστ απέχει περίπου 9 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της θάλασσας αλλά ακόμη κι αυτή η απόσταση είναι ένα απειροστά μικρό κλάσμα  της ακτίνας της Γης

(9 km=0,14% of earth ‘s R).                                                                                              

Η Γη είναι πολύ πιο λεία από όσο νομίζουμε. Αν μπορούσαμε να την μικρύνουμε για να την κρατήσουμε στο χέρι μας θα ήταν  πιο λεία από μία μπάλα μπιλιάρδου. Δεν έχουν όμως όλα τα ουράνια σώματα το ίδιο μέγεθος, γιατί ορισμένα δεν έχουν αρκετή μάζα, οπότε κατά συνέπεια έχουν λιγότερη βαρύτητα και δεν  μπορούν να στρογγυλοποιηθούν κάτω από την επίδραση της βαρύτητάς τους.

 Στην ακτίνα που ένα σώμα πρέπει να έχει για να είναι στρογγυλό, δόθηκε από 2 Αυστραλούς ερευνητές το εμπνευσμένο όνομα «ακτίνα της πατάτας». Η ακτίνα της πατάτας για βραχώδη σώματα είναι περίπου 300 χλμ. Ενώ για σώματα που αποτελούνται κυρίως από πάγο, είναι περίπου 200 χλμ. Ο πάγος έχει πιο αδύναμους χημικούς δεσμούς από την πέτρα, κάνοντας έτσι το έργο της βαρύτητας ευκολότερο. Αν ένα σώμα έχει ακτίνα λιγότερο από 200 χλμ. τότε είναι δυνατό σχεδόν οποιοδήποτε σχήμα, όπως μπορούμε να δούμε από τους χιλιάδες αστεροειδείς στο ηλιακό μας σύστημα.

Εκτός από την βαρύτητα, πολύ μεγάλο ρόλο παίζει και η ταχύτητα περιστροφής. Κανένα σώμα δεν είναι τέλεια σφαίρα επειδή όλα τα ουράνια σώματα περιστρέφονται. Όταν ένα σώμα  περιστρέφεται, γίνεται πεπλατισμένο στους πόλους του, με την πεπλάτυνση να εξαρτάται από την ταχύτητα περιστροφής.

Θα μπορούσε άραγε ένας πλανήτης να περιστρέφεται τόσο γρήγορα ώστε να είναι επίπεδος; 

Όσο πιο γρήγορα περιστρέφεται ένας πλανήτης, τόση μεγαλύτερη φυγόκεντρη δύναμη δέχεται η επιφάνειά του. 

Αν αυτή η δύναμη γίνει μεγαλύτερη της βαρύτητας (αν δηλαδή ΦΥΓ.>ΒΑΡ.) τότε ο πλανήτης θα αρχίσει να εκσφενδονίζει τα κομμάτια του στο διάστημα, όπως ένας σκύλος τινάζει το νερό από πάνω του.

Υπάρχει οπότε ένα πρακτικό όριο στην ταχύτητα περιστροφής. 

Η Γη για παράδειγμα θα μπορούσε να αποκτήσει ένα σχήμα ακτίνας 3/1 πριν αρχίσει να διαλύεται, αυτό είναι το πιο κοντινό σε επίπεδη Γη, που η φυσική επιτρέπει να φτάσουμε. Ωστόσο, αν κάπου στο αχανές σύμπαν υπάρχει κάποιος πλανήτης που αντέχει σε περισσότερες πιέσεις, τότε θα μπορούσε να πάρει περισσότερα σχήματα. Από σφαιρικό, όταν είναι ακίνητος, σε πεπλατυσμένο όταν περιστρέφεται και ύστερα σε σχήμα με 2, 3, και 4 λοβούς. 

Επίσης, θεωρητικά εφικτός είναι κι ένας τόρος (σχήμα κουλουριού).Το ξέρω, ακούγεται πιο τρελό κι από μία επίπεδη Γη αλλά ένας τοροειδής πλανήτης δεν απαγορεύεται από τους νόμους της φυσικής όμως είναι μάλλον αδύνατο να σχηματιστεί φυσικά, αν ωστόσο τον δημιουργούσε κάποιος, ίσως ένας εξωγήινος πολιτισμός με περίεργες ορέξεις θα μπορούσε να μείνει σταθερός!

Μάριος Μελισσουργός Δ1

  

ΠΗΓΕΣ:

https://www.youtube.com/watch?v=xbcZHafiNbo

Καθημερινή Φυσική

Blog: https://www.kathimerinifysiki.gr/2018...

Facebook: http://bit.ly/kathimerini-fysiki-fb

Instagram: http://bit.ly/kathimerini-fysiki-insta

Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΜΑΣ

Βλέποντας το ντοκιμαντέρ «ΗΟΜΕ» είδα πως δημιουργήθηκε ο κόσμος.

Πρώτα δημιουργήθηκε η φύση, στη συνέχεια τα ζώα και τελευταίος ο άνθρωπος.

Στην αρχή ο άνθρωπος δεν μόλυνε το περιβάλλον γιατί ήταν τροφοσυλλέκτης ή καλλιεργούσε τη γη με τα χέρια ή με τη βοήθεια ζώων και έτσι όλοι ζούσαν αρμονικά.

Στη συνέχεια δημιούργησε μηχανές -για να κάνει πιο εύκολη τη ζωή του- που λειτουργούσαν με καύσιμα, με αποτέλεσμα τη μόλυνση του περιβάλλοντος.

Σ’ όλο τον κόσμο τα εργοστάσια δουλεύουν ολημερίς, καθημερινά κινούνται δισεκατομμύρια αυτοκίνητα, φωτιές καίνε τα δάση, τα ζώα εξαφανίζονται, ο άνθρωπος μολύνει τις θάλασσες. 

Χάρη σ’ όλο αυτό το καυσαέριο που δημιουργείτε και τις φωτιές η θερμοκρασία του περιβάλλοντος ανεβαίνει με αποτέλεσμα να λιώνουν οι πάγοι της Ανταρκτικής.

 Η στάθμη του νερού ανεβαίνει, οι λίμνες και τα ποτάμια στερεύουν και τα ζώα της Ανταρκτικής όπως πιγκουίνοι, φώκιες, πολικές αρκούδες πεθαίνουν. 

Θα πρέπει λοιπόν όλοι να γίνουμε πιο υπεύθυνοι, να σεβόμαστε το περιβάλλον, να προσπαθήσουμε να μειώσουμε το καυσαέριο, χρησιμοποιώντας ηλιακή ή αιολική ενέργεια, να ανακυκλώνουμε προϊόντα για να μπορέσουμε να έχουμε όλοι μια καλή ζωή γιατί το καθαρό περιβάλλον μας δίνει ζωή!

ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΑΛΤΕΡΗΣ Δ2

HOME - Λίγα λόγια για το ντοκιμαντέρ

Στο ντοκιμαντέρ HOME, που έχει ως θέμα την γη μας, με εντυπωσίασαν πολλά πράγματα και μέσα από αυτό έμαθα ακόμη περισσότερα.

Για παράδειγμα, με εντυπωσίασε ότι στην Ινδία (και σε πολλές άλλες χώρες) το νερό έχει μειωθεί πολύ και υπάρχουν πιθανότητες σε μερικά χρόνια να μην υπάρχει καθόλου, γιατί όλοι οι άνθρωποι το καταναλώνουν πολύ άσκοπα!

Ακόμη έμαθα πως σε κάποιες άλλες χώρες δεν υπάρχουν δάση και τα δέντρα είναι ελάχιστα, σχεδόν ανύπαρκτα, επειδή έχουν καταναλωθεί για όχι τόσο σημαντικά θέματα!

Τέλος, θέλω να πω ότι, είναι ένα πάρα πολύ ωραίο ντοκιμαντέρ και προτείνω σε όλους όσους δεν το έχουν δει, να μην το παραλείψουν!

                   Θεοδώρα Μαρίνα Λιναρδάτου Δ2

HOME - Ένα ντοκιμαντέρ για τη Γη μας

 Γυρισμένο σε 54 χώρες, 120 τοποθεσίες για πάνω από 217 μέρες, η ταινία «HOME» παρουσιάζει τα μεγάλα θαύματα του πλανήτη Γη με μία εξ ολοκλήρου εναέρια λήψη.

Έτσι μας παρέχεται η μοναδική ευκαιρία να γίνουμε αυτόπτες μάρτυρες του συνεχώς μεταβαλλόμενου περιβάλλοντος από μία εντελώς νέα οπτική γωνία, καθώς η ανθρωπότητα έχει, ανέλπιστα, ταράξει την λεπτεπίλεπτη ισορροπία του. 

Κάποιοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι έχουμε λιγότερο από δέκα χρόνια περιθώριο, για να αλλάξουμε τα καταναλωτικά μας πρότυπα και να αντιστρέψουμε την τάση αυτή, πριν η καταστροφή να είναι ανεπανόρθωτη.

Αφού δημιουργήθηκε με σκοπό να εμπνεύσει τη δράση και να ενθαρρύνει την επιχειρηματολογία με κριτική σκέψη, το «HOME» θέτει την προοπτική πως αν δεν δράσουμε γρήγορα, διακινδυνεύουμε να χάσουμε το μόνο σπιτικό που έχουμε!..

 Μπορείτε να δείτε το ντοκιμαντέρ πατώντας  HOME    
Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τους ελληνικούς υπότιτλους κάτω δεξιά στο βίντεο.

HOME

Με αφορμή την Παγκόσμια  Ημέρα Γης παρακολούθησα ένα πολύ ενδιαφέρον  ντοκιμαντέρ που με έβαλε σε πάρα πολλές σκέψεις και προβληματισμούς.

Ένα από αυτά τα θέματα που θέλω να αναφερθώ είναι η φτώχεια ,η πείνα και οι δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στις Χώρες του Νότου.

Τα παιδιά εκεί περνάνε πάρα πολύ δύσκολα και είναι γεμάτα στερήσεις δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ από μικρά για βγάλουν μεροκάματο και μόνο κάποια  είναι πάρα πολύ τυχερά και πάνε σχολείο. 

Επίσης υπάρχουν παιδιά που τα πουλάνε οι γονείς τους για να πάρουν λεφτά γιατί έχουν πολλά χρέη και είναι αναγκασμένα να δουλεύουν σε πάρα πολύ άθλιες συνθήκες.

Γι αυτό πρέπει να εκτιμάμε ότι και αν έχουμε μέχρι και το φαγητό στο τραπέζι και όπως λέει και στο τέλος το ντοκιμαντέρ  'ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ… ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ'

ΚΥΝΘΙΑ ΤΣΙΟΥΜΑ Δ2

Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ - 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

 Σήμερα που η Γη γιορτάζει

κάτι λίγο με πειράζει.

Σκέφτομαι πόσα καλά

η Γη μάς χάριζε παλιά.

Τότε εργοστάσια δεν είχε

και μόλυνση τόση δεν υπήρχε.

Ούτε χαρτιά ούτε πλαστικά

στη παλιά μας γειτονιά.

Όμως τώρα η Γη πονάει

και κανείς δεν σταματάει.

Ο καθένας συνεχίζει

με σκουπίδια την γεμίζει.

Θα ΄ρθει όμως μία μέρα

που η Γη θα πει : “ΑΕΡΑ!!!”.

Οι άνθρωποι θα κατανοήσουν

και τα δέντρα θα ανθίσουν.

ΙΩΑΝΝΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ Δ2

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Άκου τις καμπάνες των μεγάλων εκκλησιών

που σαν ορχήστρα χτυπάνε κάθε Ανάσταση.

Αλλά άκου και τις άλλες καμπάνες.

τις καμπάνες από τις μικρές εκκλησίτσες

 που σαν τιτίβισμα  ακούγονται

 μέσα στην ησυχία που επικρατεί πριν από κάθε Ανάσταση!

Κοίτα τις ταβέρνες αλλά και τα μικρά ταβερνάκια

που ναι γεμάτα με κόσμο που τσουγκρίζει τα ποτήρια του

και λέει αστεία για να περάσει η ώρα.

Κοίτα και  τα παιδιά που πώς και πώς περιμένουν

να  ανοίξουν το πασχαλινό τους αυγό και ανάψουν με

το  Άγιο φως την καινούρια τους λαμπάδα.

ΚΥΝΘΙΑ ΤΣΙΟΥΜΑ  Δ2

ΚΑΛΑΘΑΚΙ ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΜΜΕΝΑ ΑΥΓΑ

Υλικά

1 χάρτινο πιάτο

Χάρακα         

 Μολύβι

Ψαλίδι

Συρραπτικό

2 καλαμάκια

(διαφορετικό χρώμα)

Ριζόχαρτο

Μαρκαδόρους

Κατασκευή

Παίρνουμε το χάρτινο πιάτο και με το χάρακα χαράσσουμε 4 διαγώνιες γραμμές.

Στη συνέχεια κόβουμε με το ψαλίδι.

Αφού κόψουμε διπλώνουμε και ενώνουμε τις πλευρές με συρραπτικό ώστε να σχηματιστεί ένα μικρό μπολ.

Κατόπιν παίρνουμε τα δύο καλαμάκια,  τα στρίβουμε μεταξύ τους και σχηματίζουμε ένα χερούλι για το καλαθάκι μας. Το στερεώνουμε πάνω στο καλαθάκι με συρραπτικό.

Τέλος βάζουμε τα αυγά μας, όταν τα βάψουμε.

Καλή επιτυχία και Καλό Πάσχα!!!

Νικόλας Σαλτερής Δ2

ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΙΩΑΝΝIΝΑ

Το Σάββατο του Λαζάρου οι κάτοικοι των χωριών της Ηπείρου πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και έλεγαν τα κάλαντα του Λαζάρου, κρατώντας ένα καλάθι, που ήταν στολισμένο με λουλούδια και κουδούνια και ο σπιτονοικοκύρης τους φίλευε με αυγά.

Τη Μεγάλη Πέμπτη από το πρωί  οι γυναίκες ζύμωναν τσουρέκια   και αυγά .Το πρώτο  βαμμένο αυγό που έβγαζαν από την κατσαρόλα το ακουμπούσαν μπροστά από το εικονοστάσι και το άφηναν εκεί μέχρι να έρθει το επόμενο Πάσχα.

Το αυγό αυτό το είχαν για φυλαχτό για το σπίτι ,το χωράφι και τα ζώα. Το αυγό της προηγούμενης χρονιάς θα θάβονταν στα χωράφια ή στα μαντριά ελπίζοντας ότι  τα <<γεννήματα>> της γης  και των ζώων  περισσότερα από ότι την προηγούμενη χρονιά .

Το βράδυ της Ανάστασης οι νοικοκυραίοι γυρίζοντάς από την εκκλησία και πριν μπουν στο σπίτι σταύρωναν την εξώπορτα με το Άγιο Φως και μετά άναβαν το καντήλι  του σπιτιού έτσι ώστε  να μπορέσουν να κρατήσουν το Άγιο Φως όλο το χρόνο στο σπίτι.

Πατροπαράδοτο γεύμα της Κυριακής του Πάσχα ήταν  το σουβλιστό αρνί.  Όμως παραδοσιακή θεωρούταν η γάστρα στην οποία έψηναν το αρνί . . Συνήθιζαν επίσης να φτιάχνουν πολλών ειδών πίτες. Επίσης ένα Γιαννιώτικο έθιμο ήταν η συκωταριά με σπανάκι  στη γάστρα το οποίο το έτρωγαν αντί για μαγειρίτσα.

 Σε πολλά χωριά μαζεύονταν οι χωριανοί στις πλατείες ή στις αλάνες έψηναν, έτρωγαν, έπιναν και γλεντούσαν όλοι μαζί.  

Έτσι γιόρταζαν τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι  στα Γιάννενα το Πάσχα .

ΚΥΝΘΙΑ ΤΣΙΟΥΜΑ Δ2

«Αρωματικός Πασχαλινός Λαγός»

Υλικά :

1 κάλτσα παιδική 

φυσική λεβάντα

κορδέλα λευκή

κορδέλα πουά ροζ

ματάκια πλαστικά

ψαλίδι

τσόχα

Εκτέλεση :

Ανακατεύουμε την λεβάντα με το ρύζι. Παίρνουμε ένα χωνί και γεμίζουμε την παιδική κάλτσα με το μείγμα που φτιάξαμε, λίγο πιο πάνω από την φτέρνα.  

Κλείνουμε την κάλτσα με μια κορδέλα λευκή.

Για να φτιάξουμε το κεφάλι δένουμε την πουά κορδέλα γύρω από την κάλτσα στο σημείο κάτω από την φτέρνα. 

Παίρνουμε το ψαλίδι για να φτιάξουμε τα αυτάκια. Κόβουμε το πάνω μέρος της κάλτσας στην μέση και δίνουμε σωστό σχήμα στα αυτάκια.

Από τσόχα φτιάχνουμε μύτη και δοντάκια και μαζί με τα ματάκια τα κολλάμε στο κεφαλάκι λαγού.

Έτοιμος ο Πασχαλινός αρωματικός λαγός, βγήκε όμως λίγο στρουμπουλός!!!

Η καραντίνα θα φταίει …

 Λυδία Μαρία Μασούρα Δ2

Το έθιμο «της χορευτικής αγάπης»

Το έθιμο της «χορευτικής αγάπης» είναι ένα πασχαλινό έθιμο που γίνεται και στην Κεφαλονιά και πιο συγκεκριμένα στον Άγιο Αθανάσιο στον οικισμό Αγίας Ειρήνης – Πρόννων, έπειτα από τον Εσπερινό της Αγάπης.

Αφού τελειώσει ο Εσπερινός πραγματοποιείται λιτανεία προς το κοντινό του Αγίου Σπυρίδωνος, στον οποίο γίνεται το διάβασμα του Ευαγγέλιου.

Τελειώνοντας αυτή την τελετή στον ναό, ο κόσμος αρχίζει να κυκλώνει τον ναό σχηματίζοντας μια αλυσίδα, εφόσον είναι πιασμένοι ο ένας με τον άλλο χορεύοντας και τραγουδώντας.

Στον χορευτικό κύκλο που σχηματίζεται, μπροστά είναι ο ιερέας με το πετραχήλι του, ακολουθούν οι ψάλτες, κάποιοι γεροντότεροι ή κάποιοι και κάποιες που ξέρουν το τραγούδι, το οποίο θα τραγουδήσουν καθώς χορεύουν γύρω από το ναό. 

Αυτό το τραγούδι λέει:

«Η Μάρθα και η Μαγδαληνή

 Χθες είχαμε Σαρακοστή και είμαστε λυπημένοι

 σήμερα έχουμε χαρά σ’ όλη την οικουμένη.

Γιατί αναστήθηκε ο Χριστός και βγήκε από τον Άδη

 και χαίρονται οι χριστιανοί όλοι μικροί μεγάλοι.

 Η Μάρθα και η Μαγδαληνή τον τάφο παν να δούνε

βρίσκουν τον τάφο ανοιχτό, τον λίθο κοιλημένο

 τον άγγελο καθούμενο εις τα λευκά ντυμένο.

 Ο άγγελος ερώτησε τι θέλουν τι ζητούνε;

 -Θέλουμε του Χριστού το σώμα. Και κείνος τους απάντησε.

 -Δεν είναι εδώ, αναστήθηκε άφησε πια το χώμα.»

Στο τέλος αυτής της τελετής οι χορευτές ανταλλάσσουν χαρούμενες ευχές αφήνοντας τα χέρια τους, διαλύοντας έτσι τον κύκλο!

 Τελειώνοντας, η όλη χορευτική διαδικασία, ο ιερέας μοιράζει στον κόσμο αυγά και λαμπάδες. Πολλοί ζητούν αντίγραφα του τραγουδιού και μέσα σε αυτή την όμορφη κατάσταση που επικρατεί, μερικοί ενημερώνονται και μαθαίνουν κι άλλα πράγματα για το έθιμο αυτό.

Το έθιμο της «χορευτικής αγάπης» στο ναό του Αγίου Αθανασίου σύμφωνα με τους παλαιότερους πρέπει να γίνεται κάθε χρονιά και να μην αμελείται, λόγω που όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θεωρείται κακό σημάδι για το χωριό και ευρύτερα για την περιοχή.

Τέλος, τούτο το ελληνικό ανοιξιάτικο έθιμο, πρέπει να το διατηρήσουμε όχι μόνο γιατί γίνεται σημείο αναφοράς παράδοσης και πολιτισμού, αλλά και γιατί μας ενώνει στη χαρά της συμμετοχής και της ορθόδοξης θρησκευτικότητας μας.

Θεοδώρα Μαρίνα Λιναρδάτου Δ2

ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΕΘΙΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Κάθε Χώρα έχει τα δικά της πασχαλινά έθιμα. Στην  Ελλάδα την Μεγάλη Εβδομάδα οι νοικοκυρές του σπιτιού φτιάχνουν κουλουράκια, τσουρέκια και την Μεγάλη Πέμπτη βάφουν κόκκινα αυγά. Οι νονοί και οι νονές φέρνουν στα βαφτιστήρια λαμπάδα και πασχαλινά δώρα.

Το Μεγάλο Σάββατο όλος ο κόσμος πάει στην εκκλησία για πάρει το Άγιο φως. Πολλοί επιστρέφουν σπίτι για να φάνε την μαγειρίτσα , να τσουγκρίσουν τα κόκκινα αυγά όμως κάποιοι μένουν στην εκκλησία για να παρακολουθήσουν την λειτουργία και να κοινωνήσουν.  Η Κυριακή του Πάσχα είναι μέρα γιορτής και χαράς. Οι οικογένειες μαζεύονται για να σουβλίσουν το αρνί, να τσουγκρίσουν τα αυγά και να διασκεδάσουν ακούγοντας παραδοσιακά τραγούδια.

Όμως σε κάποια μέρη της Ελλάδας το Πάσχα γιορτάζεται με τρόπο ξεχωριστό όπως στην Κέρκυρα με τους «μπότηδες», στην Ύδρα ο επιτάφιος να μπαίνει στη θάλασσα, στην Χίο με τον ρουκετοπόλεμο, στο Λεωνίδιο με τα πολύχρωμα αερόστατα – φαναράκια, στη Πάτμο οι λειτουργίες γίνονται με θέα το πέλαγος και σκορπισμένες λεβάντες, στην Καλαμάτα ο πόλεμος με τις σαΐτες και στην Τήνο ο επιτάφιος με το φλεγόμενο σταυρό.

Τα έθιμα του Πάσχα είναι κοινά σε πολλές χώρες όμως υπάρχουν κάποιες που το γιορτάζουν διαφορετικά. Στη Γαλλία , στην πόλη Haux, περισσότερα από 4.500 αβγά χρησιμοποιούνται για την παρασκευή μιας γιγαντιαίας ομελέτας, η οποία προορίζεται να ταΐσει 1000 άτομα. Το ψήσιμό της γίνεται στην κεντρική της πλατεία. 

Στην Γερμανία κάνουν ανακύκλωση των Χριστουγεννιάτικων δέντρων τους.  Τα καίνε και αυτό συμβολίζει την νίκη της ηλιόλουστης άνοιξης έναντι του κρύου χειμώνα.

Στη Πολωνία έχουν ως έθιμο το μπουγέλο! Τα αγόρια μπουγελώνουν τα κορίτσια. Επίσης το αρνί τους δεν είναι σουβλιστό αλλά αρνί από ζάχαρη. 

Στην Φιλανδία, τα παιδιά μασκαρεύονται και ζητιανεύουν στου δρόμους κρατώντας δυο μπαγκέτες στο χέρι τους. Την Κυριακή του Πάσχα πυροτεχνήματα ανάβουν για διώξουν τις μάγισσες που κυκλοφορούσαν ελεύθερες στο δρόμο Μεγάλη Παρασκευή και Μεγάλο Σάββατο.

Στην Ελβετία μετατρέπουν τις βρύσες τους σε πασχαλινά πηγάδια. Το έθιμο έχει ως στόχο να τιμά το πολύτιμο δώρο της φύσης, το νερό.

Τα  πασχαλινά έθιμα όλων των χωρών είναι ξεχωριστά και φέρνουν όλο τον κόσμο κοντά .

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ  & ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

                                     Μασούρα Λυδία – Μαρία Δ2